Sene başında çok net olarak söylemiştik tüm velilerimize, sene sonu gösterisi yapmayacağımızı. Başta üzüldüler aslında, malum pek çok aile çocuğunu "sahne"de görmek istiyor. Daha sene başından bu kadar net oluşumuzun sebebi ise çocukları böyle bir strese sokmak istememizin yanı sıra tanımlı ve yetişkinler tarafından belirlenmiş bir programı çocuklara dayatmak istemememizdi. Sene içerisindeki gidişattan yola çıkarak okulun kapanmasına 2 ay kala çocuklardan programda ne yapacaklarına dair fikirler çıkmaya başladı. Sonuçta sene içerisinde öğrendikleri ve aynı zamanda kendi yaptıkları şarkılardan bir mini konser vermeye karar verdiler. Zaten bildikleri ve her detayına hakim oldukları bir repertuvarları olduğu için çocuklar hiç yıpranmadan bu süreci atlattılar.
Bizim özellikle odaklandığımız nokta "çocukların yıpranmaması" noktası idi. Klasik anaokullarında sene sonu programı hazırlıkları ciddi sancılarla yapılır. Çocuklara tüm müfredat bir kenera konarak şiirler ezbeletilmeye, rontlar oynatılmaya başlanır. Tüm bu çalışmalar aynı zamanda evlere de gönderilip okuldaki performans anksiyetesine anne babalar da itinayla dahil edilir. Burada çocukların ne hissettikleri, süreçteki kaygıları, başarılı olma yada olamama gerginlikleri, çevredeki yetişkinlerin "bir programa" aşırı anlam yüklemeleri gibi pek çok şey gözden kaçırılır.
İşte tüm bunlardan çocuklarımızı ve velilerimizi uzak tutmak istedik. Programı planlarken okul genelinde de sürekli vurguladığımız her çocuğun özgün ve özel olduğu noktasından yola çıktık. Tüm seneyi nasıl geçirdiğimizi bir bütün halinde anlatmak istedik. Bunun için "bir sene boyunca neler yaptık" konseptli bir tanıtım filmi hazırladık. Program bu film ile başladı.
Ardından çocuklar sahneye çıktılar. Konserleri yaklaşık yarım saat sürdü. Program başlamadan önce sadece bir kez prova yaptık. O provayı da kendi teknik altyapımızı denemek için yaptık. Çocuklar şarkılarını nerede söyleyeceklerini görmüş oldular böylece. Hatta bu provada yeni solistler oluştu. Çocuklara sahnede ne yapmaları gerektiğine dair herhangi bir talimat vermedik. Şarkılar zaten gayet hakim oldukları ve sınıfta sürekli beraber söyledikleri şarkılardı.
Son bölümde de her çocuğumuz için özel olarak hazırladığımız 2 dakikalık videolar vardı. Yaklaşık 40 dakika bu bölüm sürdü. Her bir çocuk önce videosunu izledi ardından öğretmeninden "tebrik belgesi" aldı. En büyük endişelerimizden biri çocukların bu kadar süre sahnede sıkılmaları durumunda ne yapacağımızla ilgiliydi fakat onlar sahnede gayet eğlendi ve herhangi bir sıkıntı yaşamadık.
Vel hasılı kelam güzel, eğlenceli ve samimi bir program yaptık. Çocuklar çok eğlendi, bu program zihinlerinde gergin ve stresli bir anı olarak değil; eğlenceli ve aydınlık bir hatıra olarak kalacak.
Biz bu seneyi biraz yorgun ama başarıyla tamamladık. Ve sene içerisinde ki "çocuk merkezli eğitim" karizmamızı sene sonu programında da çizdirmedik :)
Sevgilerimizle,
MiMA...
